Życiowe tematy
Wszystko co się wiąże z codziennym życiem i co dotyczy każdej z nas.
To już czterdziesty enty, a może pięćdziesiąty ety dzień izolacji. Nie wiem dokładnie, nie chce mi się liczyć. Dni zlewają się i mieszają.
„Rumianki i bratki”, to wspaniały sklep oferujący kosmetyki, które uratowały już niejedną skórę. Działa od niedawna, ale produkty, które są w nim dostępne, okazują się szczególnie przydatne w dobie (nie) miłościwie nam panującego koronawirusa.
Mijają, a może minęły (?) dwa tygodnie akcji „Zostań w domu”. Nie wiem dokładnie, bo dni powoli zaczynają się mieszać, a czas przestaje mieć jakieś większe znaczenie. Mam to szczęście, że jeszcze pracuję. Coraz bardziej doceniam ten fakt.
Zastanawiasz się, jak przetrwać światową kwarantannę? Ja też. Jeszcze wczoraj żyliśmy normalnie. Dzieci chodziły do szkoły. My do pracy. W sobotę byłam w teatrze, zaprosiłam gości na niedzielę i planowałam, gdzie pojadę w następny weekend.
Kochana, chcę Ci dzisiaj powiedzieć, że nie jesteś winna niczemu. Nie słuchaj tego, co mówią inni, nie słuchaj męża, nie słuchaj koleżanek, matki, nikogo, nawet tego głosu w głowie. Po prostu uwierz, że nie ponosisz odpowiedzialności za to, co Ci wmawiają.
Pewnie zastanawiasz się czasem „po co nam te Walentynki?”. Szczególnie ostatnio, gdy Walentynki stały się kolejną okazją do sprzedania wszystkiego, może taka refleksja się pojawiać. Nie sprzedało się na Gwiazdkę i Dzień Babci/Dziadka? Nie szkodzi.
Zastanawiałaś się kiedyś dlaczego tak bardzo kochamy nasze domowe zwierzaki?Dlaczego kochamy je tak bardzo, że pozwalamy im wylegiwać się na naszej ulubionej kanapie, karmimy najpyszniejszymi kąskami, czule do nich przemawiamy, tulimy, wydajemy fortunę na weterynarzy, gdy coś im dolega?
Rodziny – bądźcie dla singli dobre, na święta. Podśpiewuję sobie parafrazując piosenkę Wojciecha Młynarskiego. Ale skąd w ogóle taki tekst? Co to źle singlom, że trzeba się z nimi jak z jajkiem obchodzić?! A no czasem źle, a szczególnie pod koniec grudnia.
Jak to dobrze być kobietą po 40-tce. Chyba nigdy nie czułam się tak dobrze ze sobą i tak za pan brat z życiem, jak właśnie teraz. Pewnie. Coraz częściej gdzieś tam strzyknie, a wzrok leci (ale to od komputera, broń Boże nie z powodu wieku), ale i tak chyba bym się nie zamieniła na lata z młodzieżą.