Wielkanocny żurek na wędzonce z jajkiem i białą kiełbasą

Święta wielkanocne nie mogą się obejść bez żurku z jajkiem i białą kiełbasą. Każda gospodyni ma swój sekretny przepis na żurek, który u nikogo nie jest tak pyszny, jak u niej. Ja też mam taki swój sekretny przepis i chciałabym się nim z Wami dzisiaj podzielić. Geneza żurku na wędzonce sięga mojego dzieciństwa. Czy Wy też tak macie, że to co pamiętacie z dzieciństwa jest lepsze, niż teraz? Na przykład zupa babci była lepsza, niż ta którą same gotujecie, las piękniej pachniał, ludzie byli milsi i w ogóle, kiedyś było jakoś lepiej… Ja tak mam. I te wspomnienia z dzieciństwa pielęgnuję w sobie z sentymentem. Jednym ze wspomnień są przygotowania do świąt wielkanocnych w domu mojej babci. Mieszkaliśmy z rodzicami i  dziadkami ( jak to za komuny, zanim rodzice nie dostali mieszkania spółdzielczego) w jednym z pierwszych zbudowanych po wojnie bloków tuż obok parku. Blok posiadał swoją pralnię, w której przed świętami babcia i mama urządzały „święto morza”, czyli wielkie pranie pościeli i firan. Dziadek za to, wraz z wujkiem i tatą, wędzili szynki w beczce, którą stawiali miedzy krzaczkami w parku. Wędzili i byli coraz weselsi, a małą Judytkę co rusz wysyłali a to po masło do ziemniaków przy okazji pieczonych, a to po chlebek, a to po kiełbaskę…A babcia z mamą nie wiedzieć czemu, tylko gderały na nich, że nie pomagają, tylko wędzą i wędzą. Ale jak już uwędzili, to szynki, balerony i boczki były, palce lizać. Babcia je potem obgotowywała i mieliśmy pyszne wędliny na święta. A, że szkoda wody było wylewać, to na tej wodzie robiła świąteczny żurek. Teraz  byłby pewnie trochę za tłusty, ale zapach tego żurku do dziś mam w pamięci i staram się go odtworzyć przy okazji Świąt Wielkiej Nocy.